مقدمه

این مقاله سعی در ارایه یک نگرش نیمه تخصصی جهت شناخت بیشتر ساز سنتور به عنوان یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین سازهای ایرانی دارد. تجربیات مؤلف نشان داده است که متأسفانه عمده هنردوستان و مشتاقان فراگیری موسیقی ایرانی در ابتدای امر، فاقد اطلاعات اولیه و حتی شناخت سطحی از ساز مورد علاقه خود بوده و بعضاً معیارها و عوامل نه چندان درستی موجب گرایش آنها به ساز موردنظر می شود. مقاله حاضر مروری است بر سیر تکاملی این ساز تا به امروز و گستره شناخت آن در سراسر جهان؛ با نگاهی اجمالی به ساختار آن و معرفی برخی نوازندگان نامی و برجسته. اگرچه، کمبود فواصل موسیقیایی نسبت به سایر سازها به عنوان یکی از نقاط ضعف سنتور شناخته می شود، ولی قابلیت اجرای تکنیکهای پیچیده و مرکب و با سرعت بالا و همچنین صدادهی قوی، سنتور را از سایر سازهای ایرانی متمایز می سازد؛ به طوری که امروزه به عنوان یکی از ارکان اصلی ارکسترهای موسیقی ایرانی شناخته می شود.