ادامه ي زندگي نامه ي استاد حبيب سماعي ...... وقتي كه مركز پخش فرستنده تهران بكار افتاد ، حبيب كه بنام سماعي معرفي شد جزء اولين دسته نوازندگاني بود كه در راديو شروع به نوازندگي كرد . از اين وقت سماعي ديگر نوازنده عموم شد و همه او را شناختند و براي ساز او كه ارزش بسيار داشت قدر و قيمت ديگري قائل شدند و عاشقان موسيقي ملي براي آشنايي با او رغبت بيشتري به خرج دادند و كسي نبود كه سارز او را بشنود و مجذوب نشود .

 ادامه مطلب>>>>

زندگینامه استاد حبیب سماعی  

پدر حبيب يكي از معروفترين موسيقي دانهاي دوره ناصرالدين شاه بود كه از استادان زبردست زمان به شمار مي رفت و ملقب به « سماع حضور » بود اين استاد بزرگوار از شاگردان « محمد صادق خان رئيس » نوازنده نامي سنتور بود ، سماع حضور مردي بود قوي بنيه و ورزشكار كه عمر دراز يافت و پسربزرگ خود حبيب را از سن چهار سالگي به موسيقي آشنا كرد.لازم به ذکر است که پد‌ر بزرگ حبيب سماعي، ميرزا غلامحسين نیز از نوازند‌ه‌هاي ساز كمانچه بود‌ كه خود‌ د‌ر ساخت ساز كمانچه تبحر د‌اشت.

ادامه مطلب>>>>

سماعی در سال 1280 در شهر تهران در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد.پدر وی سماع حضور از معروف ترین موسیقی دانان دوره ناصری بود که در نوازندگی سنتور بسیار مهارت داشت.حبیب از کوچکی به همراه ساز پدر ضرب می نواخت و سپس نواختن سنتور را از پدر فرا گرفت.چنانکه گویند در ده سالگی مسلط می نواخت.او دوره ی کوتاهی در مدرسه موزیک که به سرپرستی سالار معزز اداره می شد،تحصیل کرد.سماعی،ده سال پیش از تاسیس رادیو در تهران چند صفحه با پروانه ی خواننده،پر کرد.با افتتاح رادیو،حبیب سماعی از نخستین نوازندگانی بود که به مدت پنج سال با آن همکاری کرد.وی در سال 1322 جزو کسانی بود که به عنوان عضو موسس در انجمن موسیقی ملی وارد شد و به همراهی استادان دیگر،کنسرتهایی برگزار کرد.نورعلی برومند،مهدی ناظمی،مرتضی عبدالرسولی و مهندس قباد ظفر از شاگردان حبیب سماعی بودند.از حبیب سماعی صفحه هایی چون"ماهور،دلکش"،"ابوعطا،حجاز"،"شور،شهناز"،"بیات راجع،اصفهان" و ... باقی مانده است.او دو بار ازدواج کرد که حاصل ازدواج ناموفق اول،دختری به نام توران بود.از ازدواج دوم صاحب دو پسر و یک دوختر شد که یکی از پسران را در خردسالی از دست داد و این ضربه ی مهلکی برای او بود.پس از مرگ فرزند،راهی عراق شد و بعد از مدتی به تهران بازگشت.سرانجام حبیب در بهمن 1324 در اثر سرما خوردگی مبتلا به ذات الریه شد و پس از شش ماه در بیستم تیر ماه 1325 در سن 41 سالگی درگذشت و در کنار فرزندش در مقبره ی ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.           روانش شاد

دانلود آهنگ با لینک مستقیم

www.mediafire.com/

دانلود با لینک مستقیم

لطفا نظرات سازنده خودتون رو برای ما بزارین

نوازندگان نامدار سنتور

علی اکبر خان شاهی
حسن خان
حبیب سماع حضور
محمدصادق خان سرورالملک
حبیب سماعی
حسین صبا
ابوالحسن صبا
حسین ملک
رضا ورزنده
منصور صارمی
فرامرز پایور
سعید ثابت
فربد ترین پیشه
حسین زارعی
محمدوكيلها
مجید نجاهی
رضا شفیعیان
مجید کیانی
مسعود شناسا
اسماعیل تهرانی
پرویز مشکاتیان
پشنگ کامکار
میلاد کیایی
سیامک آقایی
اردوان کامکار
مسعود ملک
علی تحریری

دانلود آهنگ با لینک مستقیم

کوک هایی که در زیر بیان میکنم کوک های آکادمیک هستند ولی در موارد نه چندان کمی کوک ها بر اساس نیاز قطعه تغییراتی می کنند.

کوک های آکادمیک در واقع کوک هایی هستند که بتوان با آنها کتاب های دستور سنتور، ردیف ابتدایی، دوره های صبا، سی قطعه چهارمضراب، قطعات موسیقی مجلسی و حتا ردیف میرزا عبد الله را اجرا کرد.

دستگاه شور، خود شامل چند آواز است: 1 آواز ابوعطا 2 آواز بیات ترک 3 آواز افشاری 4 آواز دشتی و 5 آواز بیات کرد. که همگی آنها دقیقا مانند دستگاه شور کوک می شوند مگر در موارد خاص که به موضوع ما "فعلا" بی ارتباطند.

دستگاه نوا: عینا مانند دستگاه شور کوک می شود ولی چون شخصیت مستقلی دارد آنرا جزیی از دستگاه شور نمی شناسند.(جای نت "ر بکار" و "ر کرن" در سیم های زرد و سفید میتوانند عوض شوند)

دستگاه سه گاه: کوک آن دقیقا مانند شور است فقط نت "ر" سیمهای سفید نیز کرن کوک می شود. (طریقه ی کوک نت های کرن دار در مقاله ی مذکور آمده است).

دستگاه همایون: مثل کوک دستگاه شور است با اختلافات زیر : نت "می" خرک اول سیم های زرد "بکار" کوک می شود. نت های "سی" در هر سه پوزیسیون "بکار" کوک می شوند (گاهی "سی" پشت خرک "بمل" می شود که در این مورد باید خرک پنجم را کمی به سمت راست کشید). نت "ر" سیمهای زرد "بکار" می شود.

آواز بیات اصفهان: این آواز جزو دستگاه همایون است و دقیقا مانند آن کوک می شود.

دستگاه چهارگاه: مقایسه ی این دستگاه با همایون راحت تر است بدین صورت که کوک چهارگاه را مانند همایون فرض کرده با اختلافات زیر : نت "می" سیمهای سفید و پشت خرک "بکار" کوک می شوند. (در مقاله ی "کوک سنتور با استفاده از تیونر" ذکر شد که هنرجویان تازه کار لازم نیست که سیمهای پشت خرک را کوک کنند بلکه با کوک سیمهای سفید، نتهای پشت خرک تا حد قابل قبولی از نظر آنها کوک خواهد شد). نت "ر" سیم های زرد و سفید و پشت خرک هر سه "کرن" کوک می شوند. نت "می" خرک هشتم زرد "کرن" و خرک هشتم سیم های سفید و پشت خرک "بکار" کوک می شوند. نت "فا" خرک نهم سیم های زرد "دیز" کوک می شود.

دستگاه ماهور و راست پنجگاه: مقایسه ی این دو دستگاه نیز با دستگاه شور راحت تر است بدین صورت که باز هم سنتور را عینا" کوک دستگاه شور فرض می کنیم با تغییرات زیر: نت "می" خرک اول سیم های زرد و سفید و پشت خرک هر سه "بکار" کوک می شوند. نت "لا" سیم های سفید "بکار کوک می شود در حالی که نت "لا" پشت خرک باید همان کوک "لا ی بمل" باقی بماند. برای انجام این کار کافی است خرک چهارم را کمی به سمت راست بکشیم. نت "ر" سیم های زرد "بکار" و در سیم های سفید " کرن" کوک می شوند. گاهی نیز نت "فا" خرک نهم سیم های زرد نیز "دیز" کوک می شود.

درباره ی اینکه چه مقدار باید خرک را جابجا کرد: وقتی "لا ی" سفید را "بکار" کوک می کنید "لای" پشت خرک را چک کنید و ببینید که آیا "بمل" شده است (با چراغ سبز) یا خیر. اگر که بود که درست است اگر نبود نسبت به اینکه لای بمل پشت خرک چه مقدار پایینتر یا بالاتر است باید دوباره خرک را کمی جابجا کنید و دوباره "لای" سفید را کوک و "لای" پشت خرک را چک نمایید تا به کوک درست برای هر دو نت "لا" برسید. پیشنهاد می کنم در این مورد از معلم خود کمک بگیرید.

همانطور که می بینید کوک دستگاه های مختلف، اختلاف کمی با یکدیگر دارند و این اختلاف در حد سه یا چهار نت است به جز دستگاه چهارگاه. بنابراین اگر نوازندگان سنتور کمی به کوک اشراف پیدا کنند به نظر من داشتن دو سنتور برای آنها کفایت می کتد، مگر اینکه یرای موارد خاصی از سنتور های "لا کوک" یا "سی کوک" یا سنتور های "ده یا دوازده خرک" بخواهند استفاده کنند.

تمامی عکس ها در ادامه مطلب>>>>

چرا تعداد خرک ها از 12 به 9 تغییر کرد؟ 

اکثر ساز هایی که به ایران آورده می شد 12 خرک بود و پس از گذشت زمان نیاز به تعمیر داشت و کم کم کوچکتر می شود و مجبور بودند 11 خرک بر روی صفحه قرار دهند و گاه به 10 یا 9 خرک هم می رسید. اما اصولا ابعاد و تعداد خرک ها در سنتور علمی نبود و با مقدار تحمل کششی سیم های فلزی مطابقت نداشت. 

امروزه هم هنوز قادر به استفاده از سیم فلزی داخلی برای سنتور نیستیم و سیم ساز، در ایران تولید نمی شود و از سیم های وارداتی استفاده می کنیم. سیم هایی که عمدتا ضخامت 0.40 میلیمتر دارند یا سنتورهایی به سبک ورزنده یا قدیمی تر که ضخامت 0.45 داشته اند. ایجاد صدای خوب و مطلوب شرقی، در سنتور های 12 خرک هم کار مشکلی بود؛ تا جایی که کم کم 10 و 9 خرک عمومیت پیدا کرد. البته اساتیدی چون استاد شجریان بر روی 10 خرک تاکید دارند. از ابتکاراتی که انجام دادید ، بگویید. 
یکی از مشکلاتی که همیشه با آن روبرو بودیم باز شدن چسب سنتور در مناطق مرطوب و اقلیم های مختلف بود. قبلا برای ساختن سنتور از سریشوم های حیوانی استفاده می شد که البته بدترین چسب دنیا محسوب می شود. مشکلات سریشوم حیوانی این است که موریانه آن را می خورد و رطوبت بر آن تاثیر می گذارد و حرارت بیش از حد موجب باز شدن آن می شود. 

من از چسب های رزین دار مثل رزین فرمالدئید استفاده می کنم و آن را در دمای 180 درجه سانتیگراد و فشار 5 الی 15 تن می چسبانم. از دیگر مشکلات ساز های قدیمی سیستم پل گذاری آن بوده است و دیگری اندازه غیر علمی آن است. از آن جا که سیم استاندارد سازهای ایرانی نداریم و از سیم های وارداتی استفاده می کنیم اساسا این سیم ها تا حد 10 سانتی متر کوچکتر از اندازه علمی روی ساز قرار می گیرند و مرتبا کوک خالی می کنند. 

سیم 0.40 بسیار حساس است و در سازهای بزرگ مقاومت کششی لازم را ندارد.کوچک کردن ساز تا حد ممکن باعث می شود تا کوک ساز بهتر بماند و دوام سنتور بیشتر شود. من ابعاد سنتورهای ناظمی را که 36×27×90 بوده است به 35×28×92 تغییر داده ام و دوام و صدای بهتری را از ساز گرفته ام. تا جایی که ساز های من در طول سال، بیش از 3 الی 4 بار نیاز به کوک کردن ندارند. اخیرا هم تلاشم بر این بوده تا به جای سیم های قرمز از سیم های فولادی سفید استفاده کنم. 

از دیگر ابداعاتم سنتورهای دو طرفه است که در دو طرف ساز سیم و خرک وجود دارد و یک سمت را می توان یک کوک کرد و سمت دیگر را کوک دیگر.و کل ساز بر روی پایه ای چوبی قرار می گیرد و میله ای که در عرض ساز قرار دارد آن را به پایه متصل می کند. با باز کردن پیچ میله می توان سوی ساز را برگرداند و از طرف دیگر آن استفاده کرد. 

سنتور های بیسکویتی هم از دیگر ساخته های من است که در آن ضخامت ساز کاهش می یابد و با تغییراتی که داده ام طنین صدا زیبا تر و ساز سبک تر شده است.سنتور های کروماتیک هم از دیگر ابتکاراتم است که در آن علاوه بر خرک های موجود 9 خرک اضافه می شود و تا 15 خرک هم می توان آن را ارتقا داد. 

بر روی سنتور کروماتیک نت هایی را داریم که بر روی سنتور معمولی نیست و می توان بر روی ساز بدون تغییر دادن کوک دستگاه های مختلف را نواخت.سنتور های فا کوک ، می کوک ، سنتور باس و تغییر در ابعاد آن ها از دیگر ابتکاراتم است.سنتور باس سنتوری است که یک اکتاو از سنتور سل کوک بم تر است و می تواند 9 خرک داشته باشد و تقریبا ابعادی دو برابر سنتور سل کوک دارد و اخیرا با تغییر ضخامت ، آن را کوچک تر ساخته ام.سنتور های سبک ورزنده را احیا کرده ام و سنتور های 12 ، 11 ،10 و 9 خرک می سازم. لطفا در مورد شکل مضراب و تکامل فرم آن توضییح دهید. 
مضراب در قدیم به شکل دو خنجر فلزی بوده است و رفته رفته بصورت دو چوب که شبیه خنجر است تبدیل شد. مضراب در قرن اخیر با ابتکار ارامنه به شکل کلید سل شکسته در آمده است. شکل و وزن مضراب به فیزیک دست نوازنده ها وابسته است. اما اغلب مضراب ها از چوب گردو، ششماد، گلابی درست می شود و بهترین همان چوب گردو است. وزن آن معمولا در حدود 3 تا 3.5 گرم است و اگر وزن مضراب از 3.5 گرم بیشتر باشد امکان تقه کردن وجود دارد و اگر هم وزنش از 3 گرم کمتر باشد از حجم صدا کاسته می شود. البته اخیرا تلاش کرده ام تا به جای چوب از مواد کربن دار جدید برای ساخت مضراب استفاده کنم، چرا که هم ارزان تر خواهد شد و استحکام بیشتری خواهد داشت و نمی شکند و خاصیتش شبیه به چوب است.